آئین مستان

ناگاه زمین شد پر از زلزله  و حرمله با تیر دو تا چشم به هم دوخت، عمو سوخت ."دوتا دستا قطع شده"

 که ناگاه عمود آمد و بشکافت سرش را

 دو تا چشم ترش را

چو تیر آمد و بر مشک عمو خورد

 همه آرزویش مرد

 طرف خیمه صدا زد، كه ارباب دریاب برادر

که دگر تاب ندارد

 حرم آب ندارد، علی خواب ندارد.

اباالفضل،....جانم...همه ناله بزنن،....دوست دارم شما بگین...چقدر منتظر امشب بودی...

وقتی بیش از 90 زخم امیر المؤمنین تو جنگ اُحد برداشت،خم به ابرو نیآورد،یه روز چشم درد گرفت امیرالمؤمنین ،پیغمبر اومد دید امیرالمؤمنین از چشم درد در تب و تابه،دو نفر یكی امیرالمؤمنین كاشف الكرب عن وجه الرسول الله است،یكی عباس كاشف الكرب عن وجه الحسین ِ،تا پیغمبر دید علی چشم درد داره،این چشم ها داره اذیت میشه،پیغمبر اكرم دست رو چشم امیرالمؤمنین كشید،این درد چشم آروم شد،یا رسول الله چشم درد كاشف الكرب خودت رو نمی تونستی ببینی،حسین چی كشید،نه یه چشم درد،اومد دید تیر تو چشم عباس خورده،یا صاحب الزمان،عباس این تیر و چه طور از چشم در بیاره،آقا خم شد،این تیرو گذاشت بین دو تا زانو،تیرو از چشم بیرون بكشه،نانجیب با عمود آهن به فرق عباس زد،حسین...

چند تا خانوم خیلی از هم شرمنده بودند،اونم از رو ادبشون،یكی ام البنین،این بچه هارو میدید میگفت:عباس ِ  من رو حلال كنید،اگه آب به خیمه رسونده بود علی اصغر زنده بود،یكی سكینه،هر وقت ام البنین رو میدید سرش رو مینداخت پایین،میگفت:ام البنین من رو حلالم كن،من مشك و دادم دست عباس،اما زینب شروع میكرد برا ام البنین از كربلا گفتن:ام البنین تا عباست بود ما در آرامش بودیم همه راحت بودند،ام البنین تا علم خوابید حسین سراسیمه اومد تو خیمه،لااله الا الله،آخه میگه قبلش هر كی به شهادت میرسید ابی عبدالله می اومد تو خیمه زن و بچه رو ،همه رو آروم میكرد،اما عباس كه افتاد میگه دیدم حسین گوشه ی خیمه،خودش زانوهاش رو بغل گرفته،چی شده داداش؟گفت:زینب جان برو رخت اسارت به تن بچه ها كن،دیگه كار تموم شد.

رفت از كفم آب آورم ای داد و بیداد

دیدی چه آمد بر سرم ای داد و بیداد

سقای طفلان منی

آب آور و جان منی

مظلوم اباالفضل

جسممون اینجاست،دلمون كربلاست،ای كاش الان تو بین الحرمین بودیم،حسین جان،به گنبد نگاه كن،از زبان حسین بگو:

پشتم شكسته از غمت برادر من

بنگر به بالینت نشسته مادر من

سقای طفلان منی

آب آور و جان منی

مظلوم اباالفضل

سلام آقا، فدای تو

غصه من غم های تو

درد و بلات برای من

درد سرهام برای تو

سلام آقا فدای تو

باز دلمو آتیش زدی

گفتی یک روز جمعه میای

این جمعه هم نیومدی

شما کجا و من کجا

تو خوب خوب من بد بد

آخه چقدر مهربونی

راه دادی و بده اومد

من اومدم با اشک و آه

خسته ام و مونده تو راه

می‌خوام که رو سفید بشم

شبیه اون غلام سیاه

زنده باشم برای تو

بنده ی زر خرید بشم

کشته بشم به پای تو

کاشکی بشه شهید بشم

سلام آقا مجلس ما

این شب های آخریشه

امشب رو یه با بیا

دهه داره تموم میشه

دیدن تو آرزمومه

منم به آرزوم میام

مگه خودت نگفتی که

تو روضه ی عموم میام

آقا بیا به روضه مون

ما گریه کن تو نوحه خون

بیا منو آتیش بزن

خودت یه با روضه بخون

تن یکی تو خاک خون

بی رمق تو علقمه

پا می کشه روی زمین

سرش رو پای فاطمه

میگه مادر خوش اومدی

سرم فدای قدمت

یه وقتی اومدی که من

نمی تونم ببینمت

یه وقتی که آب

نمونده بین مشک من

پیش پاهات جاری شده

چشمه خون تو اشک من

می خوام ادب کنم پاشم

تا که آقام نیومده

چادرتون خاکی شده

برای من خیلی بده

یه بوی خاک دار میاد

فرق میکنه با علقمه

چادرتون خاکی شده

تو کوچه ها یا علقمه

کاشکی دستام می تونست

سرت رو زانوم بزاره

کاشکی دستم می تونست

تیر از چشمت دراره